تاثیر برنامه ریزی درسی انعطاف پذیر بر افزایش علاقه و انگیزه یادگیری دانش آموزان

برنامه ریزی درسی یکی از ارکان بنیادین نظام آموزشی است که نه تنها تعیین کننده مسیر یاددهی یادگیری، بلکه عامل اصلی در شکل گیری نگرش ها، انگیزه ها و تجارب آموزشی دانش آموزان محسوب می شود. در سال های اخیر، مفهوم «برنامه ریزی درسی انعطاف پذیر» به عنوان یک رویکرد نوین، توجه بسیاری از پژوهشگران و مربیان را به خود جلب کرده است. این رویکرد بر انطباق محتوا، روش های تدریس و شیوه های ارزشیابی با نیازها، علایق، توانایی ها و تفاوت های فردی دانش آموزان تاکید دارد. هدف این مقاله مروری، تبیین تاثیر برنامه ریزی درسی انعطاف پذیر بر افزایش علاقه و انگیزه یادگیری دانش آموزان است.بر اساس یافته های پژوهش های داخلی و خارجی، انعطاف در برنامه ریزی درسی با ایجاد فرصت های انتخاب برای دانش آموزان، تقویت حس خودمختاری و مشارکت فعال، موجب ارتقای انگیزش درونی و افزایش تعلق خاطر به فرآیند یادگیری می شود. همچنین، این نوع برنامه ریزی از طریق ایجاد تنوع در محتوا، استفاده از روش های تدریس فعال، و توجه به بازخوردهای فردی، به افزایش احساس شایستگی، کاهش اضطراب تحصیلی و تقویت خلاقیت و نوآوری دانش آموزان کمک می کند.نتایج مرور ادبیات نشان می دهد که به کارگیری برنامه ریزی درسی انعطاف پذیر می تواند نقش موثری در ارتقای کیفیت آموزش و یادگیری ایفا نماید و بستری فراهم کند تا یادگیری نه به عنوان یک تکلیف تحمیلی، بلکه به عنوان تجربه ای لذت بخش، معنادار و انگیزه بخش درک شود. در نهایت، می توان گفت این رویکرد نه تنها بر رشد تحصیلی، بلکه بر شکل گیری مهارت های اجتماعی، توانایی حل مسئله و آمادگی برای زندگی در جامعه پویا و متغیر امروز نیز اثرگذار است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، انعطاف پذیری آموزشی ، انگیزه یادگیری ، علاقه مندی دانش آموزان ، کیفیت آموزش ، یادگیری فعال