بررسی اثرات فناوری های هوشمند بر انگیزش یادگیری دانش آموزان

پیشرفت های فناورانه در حوزه آموزش—از تابلوهای هوشمند و محیط های یادگیری هوشمند تا سیستم های هوشمند آموزش دهنده (ITS) و پلتفرم های یادگیری سازگار با هوش مصنوعی—فرصت ها و چالش های نوینی برای افزایش انگیزش یادگیری فراهم ساخته اند. هدف این پژوهش بررسی سازوکارها، اثرات و محدودیت های به کارگیری فناوری های هوشمند بر انگیزش یادگیری دانش آموزان است. مقاله با رویکرد توصیفی-تحلیلی، مبانی نظری انگیزش (نظیر نظریه خودتعیینی و مدل ARCS) را با شواهد تجربی داخلی و بین المللی ترکیب می کند و یافته ها را در قالب پنج محور اصلی گزارش می کند: (۱) توانمندسازی انگیزش درونی از طریق شخصی سازی و بازخورد فوری؛ (۲) افزایش کنش ورزی و مشارکت از طریق محیط های تعاملی و بازی وارسازی؛ (۳) اهمیت نقش معلم در طراحی انگیزشی محتوای فناورانه؛ (۴) نابرابری دسترسی و مخاطرات شناختی-حواس پرتی؛ و (۵) نیاز به چارچوب های ارزیابی انگیزشی ویژه برای محیط های هوشمند. یافته ها نشان می دهد فناوری های هوشمند می توانند انگیزش تحصیلی را تقویت کنند به شرط آن که طراحی آموزشی مبتنی بر نظریه های انگیزش (مانند SDT و ARCS) و ملاحظات تربیتی رعایت شود. پژوهش پیشنهادهایی در زمینه طراحی درسی، توانمندسازی معلمان و پژوهش های تجربی طولی برای سنجش اثرات بلندمدت ارائه می دهد

کلیدواژه ها:

فناوری های هوشمند ، انگیزش یادگیری ، تابلو هوشمند ، سیستم های آموزش هوشمند ، نظریه خودتعیینی ، مدل ARCS