بررسی اثربخشی روش های آموزش تلفیقی برای دانش آموزان با نیازهای ویژه

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روش های آموزش تلفیقی برای دانش آموزان با نیازهای ویژه انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان با نیازهای ویژه در پایه چهارم و پنجم ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود که از میان آنها ۴۵ دانش آموز به صورت تصادفی انتخاب و در سه گروه آزمایشی قرار گرفتند. گروه اول تحت آموزش تلفیقی الکترونیکی، گروه دوم تحت آموزش تلفیقی حضوری و گروه سوم به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. ابزارهای پژوهش شامل آزمون پیشرفت تحصیلی و پرسشنامه سنجش مهارت های اجتماعی بود. یافته ها نشان داد که بین سه گروه از نظر نمرات پیشرفت تحصیلی و مهارت های اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد. به طوریکه گروه آموزش تلفیقی الکترونیکی بیشترین بهبود را نشان داد. نتیجه گیری کلی نشان داد که روش های آموزش تلفیقی می توانند به عنوان راهبرد موثری برای بهبود یادگیری و مهارت های اجتماعی دانش آموزان با نیازهای ویژه مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

آموزش تلفیقی ، دانش آموزان با نیازهای ویژه ، پیشرفت تحصیلی ، مهارت های اجتماعی