مقایسه اثربخشی آموزش سنتی و آموزش مبتنی بر فناوری در تدریس زبان

پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی آموزش سنتی و آموزش مبتنی بر فناوری در تدریس زبان انجام شده است. این مطالعه از نوع پژوهش مروری (Review Study) بوده و با تحلیل مطالعات داخلی و خارجی انجام شده است. داده ها از طریق منابع کتابخانه ای و پایگاه های علمی معتبر جمع آوری و با روش تحلیل محتوا مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهد که آموزش سنتی با تمرکز بر تعامل حضوری، بازخورد مستقیم و تمرین عملی مهارت های گفتاری و نوشتاری، برای توسعه مهارت های تولید زبان بسیار موثر است، اما محدودیت هایی نظیر منابع محدود، انعطاف پذیری پایین و جذابیت کمتر برای نسل دیجیتال دارد. در مقابل، آموزش مبتنی بر فناوری با بهره گیری از نرم افزارهای آموزشی، منابع دیجیتال و فعالیت های تعاملی، انگیزه و مشارکت دانش آموزان را افزایش داده و مهارت های شنیداری و درک مطلب را بهبود می بخشد، اما کاهش تعامل حضوری و نیاز به تجهیزات مناسب از محدودیت های آن است. بررسی و تحلیل پژوهش های مختلف نشان می دهد که استفاده از رویکرد تلفیقی (Blended Learning)، بیشترین اثربخشی را دارد و می تواند نقاط قوت هر دو روش را حفظ کرده و محدودیت ها را جبران کند. این مطالعه می تواند برای معلمان، پژوهشگران و برنامه ریزان آموزشی به عنوان مرجعی برای طراحی محیط های یادگیری موثر و جذاب در آموزش زبان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش سنتی ، آموزش مبتنی بر فناوری ، تدریس زبان ، اثربخشی آموزشی ، یادگیری تلفیقی