هم فکری و مشارکت متقابل معلم و دانش آموز در فرآیند یاددهی-یادگیری

هم فکری و مشارکت متقابل معلم و دانش آموز، یکی از بنیادی ترین ارکان فرایند یاددهی–یادگیری به شمار می آید که نه تنها بر کیفیت انتقال مفاهیم تاثیر می گذارد، بلکه نقش مهمی در شکل گیری انگیزه، خلاقیت و حس تعلق در دانش آموزان دارد. در دهه های اخیر، تغییر رویکرد آموزش از محوریت معلم به محوریت یادگیرنده، ضرورت بازنگری در شیوه های تعامل آموزشی را دوچندان کرده است. پژوهش حاضر با هدف تبیین ابعاد نظری و عملی هم فکری و مشارکت متقابل در کلاس های درس، نمونه های واقعی از مدارس ایران و دیگر کشورها را بررسی می کند. روش تحقیق به کاررفته، ترکیبی از تحلیل محتوای اسنادی و مصاحبه نیمه ساختاریافته با معلمان و دانش آموزان بوده است. یافته ها نشان می دهد که ارتقای مهارت های ارتباطی معلمان، ایجاد فضای امن روانی، استفاده از روش های نوآورانه تدریس و توجه به علایق و نیازهای دانش آموزان، مهم ترین عوامل تسهیل کننده مشارکت هستند. این نتایج به سیاست گذاران آموزشی و مجریان امر تدریس کمک می کند تا با طراحی راهبردهای موثر، زمینه را برای یادگیری عمیق تر و پایدارتری فراهم آورند (صمدی، ۱۴۰۰).

کلیدواژه ها:

هم فکری ، مشارکت متقابل ، یاددهی–یادگیری ، تعامل آموزشی ، نقش معلم ، نقش دانش آموز