تاثیر خوددلسوزی معلمان بر تاب آوری دانش آموزان و جو کلاس درس

چکیده: این مقاله تحلیلی-مروری به بررسی نقش حیاتی خوددلسوزی معلمان بر ارتقاء تاب آوری دانش آموزان و بهبود جو روانشناختی کلاس درس می پردازد. خوددلسوزی، متشکل از مهربانی با خود، انسانیت مشترک و ذهن آگاهی، به عنوان یک منبع روانشناختی ارزشمند برای معلمان شناخته می شود که آن ها را در مواجهه با استرس های شغلی یاری می رساند. پژوهش های اخیر نشان می دهند که معلمان دارای سطوح بالاتر خوددلسوزی، نه تنها خودشان از سلامت روان بهتری برخوردارند، بلکه قادرند محیط های یادگیری حمایت کننده تر و امن تری را برای دانش آموزان فراهم آورند (رضایی و احمدی، ۱۴۰۰). این مقاله با مرور ادبیات نظری و تجربی، ابتدا به تبیین مفهوم خوددلسوزی در بستر شغلی معلمی می پردازد و سپس مکانیزم هایی را که از طریق آن ها خوددلسوزی معلم می تواند بر تاب آوری دانش آموزان (مانند توانایی سازگاری با شکست ها و چالش های تحصیلی) و مولفه های جو کلاس درس (از قبیل حس تعلق، امنیت روانشناختی و فضای مثبت یادگیری) تاثیر بگذارد، مورد واکاوی قرار می دهد. نتایج مطالعات حاکی از آن است که خوددلسوزی معلمان با افزایش همدلی و کاهش واکنش های هیجانی منفی آن ها در برابر مشکلات دانش آموزان مرتبط بوده و این امر به نوبه خود، به تقویت عزت نفس و مهارت های مقابله ای در دانش آموزان کمک می کند (فلاحی و حسینی، ۱۳۹۹). در نهایت، این مقاله به ارائه پیشنهادهایی برای برنامه های آموزشی معلمان با هدف ارتقاء خوددلسوزی و پیامدهای مثبت آن برای کل نظام آموزشی می پردازد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: خوددلسوزی معلم ، تاب آوری دانش آموز ، جو کلاس درس ، سلامت روان ، مهربانی با خود ، ذهن آگاهی.