کاربرد رویکردهای نوین آموزشی در ارتقای یادگیری مفاهیم شیمی و زمین شناسی

آموزش علوم پایه به ویژه دروس شیمی و زمین شناسی نقشی کلیدی در پرورش مهارتهای تفکر انتقادی، خلاقیت و حل مسئله در دانش آموزان ایفا می کند. با این حال، نظام آموزشی سنتی در بسیاری از مدارس ایران با تکیه بر روشهای انتقال یک سویه، دانش مانع یادگیری عمیق و پایدار دانش آموزان می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رویکردهای نوین آموزشی شامل یادگیری، فعال یادگیری مبتنی بر پروژه و استفاده از فناوریهای تعاملی دیجیتال بر ارتقای یادگیری و انگیزه دانش آموزان در دروس شیمی و زمین شناسی انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پایه یازدهم رشته علوم تجربی در شهرستان بافت استان کرمان در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود. از این جامعه، ۶۰ دانش آموز از دو دبیرستان حلی و شاهد به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه مساوی آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش طی هشت هفته آموزش مبتنی بر روشهای نوین را دریافت کرد، در حالی که گروه کنترل از روشهای سنتی استفاده نمود. داده ها از طریق آزمون پیشرفت تحصیلی و پرسشنامه انگیزه یادگیری جمع آوری و با نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و آزمونهای آماری تی همبسته و تحلیل واریانس یک طرفه تحلیل شد. نتایج نشان داد میانگین نمرات گروه آزمایش در پس آزمون به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود و انگیزه یادگیری دانش آموزان نیز افزایش یافت. این یافته ها بیانگر اثربخشی رویکردهای نوین آموزشی در بهبود کیفیت یادگیری مفهومی و ایجاد محیطی پویا و تعاملی در کلاس های درس است. بر اساس این، نتایج پیشنهاد می شود سیاست گذاران و مدیران مدارس با تجهیز کلاس ها به فناوریهای نوین و آموزش معلمان زمینه پیاده سازی گسترده تر این روش ها را در مدارس کشور فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، فعال یادگیری مبتنی بر پروژه فناوری ، آموزشی ، شیمی ، زمین شناسی