نقش خلاقیت معلمان در افزایش انگیزه و یادگیری عمیق دانش آموزان

ارزیابی پیشرفت تحصیلی و تربیتی دانش آموزان همواره یکی از مهمترین دغدغه های نظام آموزشی بوده است. در سالهای اخیر رویکرد ارزیابی کیفی به عنوان جایگزینی کارآمد برای شیوههای سنتی کمی و نمره محور مورد توجه قرار گرفته است. در این نوع، ارزیابی به جای تاکید صرف بر نمرات و آزمونهای کتبی بر تحلیل فرآیند یادگیری، تقویت انگیزه درونی پرورش مهارتهای فردی و اجتماعی و ارتقای نگرش مثبت دانش آموز نسبت به یادگیری تمرکز می شود. هدف این مقاله، بررسی جایگاه ارزیابی کیفی در سنجش پیشرفت تحصیلی و تربیتی دانش آموزان و تحلیل تاثیر آن بر بهبود کیفیت آموزش است. روش پژوهش به صورت مروری کتابخانه ای بوده و با مرور پژوهش های داخلی و خارجی در حوزه آموزش، نقش و کارکردهای ارزیابی کیفی شناسایی و تحلیل شده است. یافته ها نشان می دهد که استفاده از روش های کیفی در سنجش همچون پوشه کار، گزارش پیشرفت تحصیلی، بازخورد توصیفی و خودارزیابی موجب افزایش اعتماد به نفس، کاهش اضطراب، امتحان، بهبود نگرش دانش آموزان به یادگیری و ارتقای مشارکت فعال آنان در فرآیند آموزشی می شود. در بحث مقاله، به چالش های اجرای این رویکرد از جمله نیاز به آموزش معلمان، تغییر نگرش خانواده ها و ضرورت بازنگری در سیاست های آموزشی پرداخته شده است. نتیجه گیری مقاله تاکید می کند که ارزیابی کیفی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از فرآیند یاددهی-یادگیری جایگاه مهمی در ارتقای کیفیت آموزشی و تربیتی دانش آموزان دارد و باید در نظام آموزشی به طور پایدار نهادینه شود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، کیفی ، پیشرفت تحصیلی ، تربیت ، دانش آموز ، آموزش و پرورش