بررسی تاثیر روشهای تدریس فردی و حمایت روانشناختی بر پیشرفت تحصیلی و انگیزه یادگیری دانش آموزان با اختلالات یادگیری

اختلالات یادگیری یکی از چالشهای اساسی در فرآیند آموزش و یادگیری دانش آموزان است که می تواند پیامدهای قابل توجهی بر پیشرفت تحصیلی و انگیزه یادگیری آنها داشته باشد. این پژوهش به بررسی تاثیر روشهای تدریس فردی و حمایت روانشناختی بر پیشرفت تحصیلی و انگیزه یادگیری دانش آموزان با اختلالات یادگیری پرداخته است. تدریس فردی با تمرکز بر نیازها، توانایی ها و سبک های یادگیری هر دانش آموز، امکان ارائه محتوای آموزشی متناسب و تقویت مهارت های تحصیلی را فراهم می کند، در حالی که حمایت روانشناختی شامل تقویت اعتماد به نفس، خودکارآمدی، مدیریت هیجانات و کاهش اضطراب مرتبط با یادگیری می باشد. ترکیب این دو رویکرد می تواند موجب افزایش مشارکت فعال دانش آموزان، بهبود توانایی حل مسئله، ارتقای مهارت های اجتماعی و افزایش علاقه به یادگیری شود. نتایج این پژوهش نشان می دهد که دانش آموزانی که تحت تدریس فردی و مداخلات روان شناختی قرار گرفته اند، نه تنها پیشرفت تحصیلی قابل توجهی را تجربه کرده اند، بلکه انگیزه و تمایل آنان برای یادگیری نیز افزایش یافته است. یافته های پژوهش اهمیت طراحی برنامه های آموزشی ویژه و مداخلات چندجانبه را برای حمایت از دانش آموزان با اختلالات یادگیری تاکید می کند و راهنمایی های کاربردی برای معلمان، والدین و سیاست گذاران آموزشی ارائه می دهد تا زمینه موفقیت تحصیلی و رشد روانی اجتماعی این گروه از دانش آموزان بهبود یابد.

کلیدواژه ها:

اختلالات یادگیری ، روش تدریس ، طراحی آموزشی ، مهارت های تحصیلی