رابطه ی بین کیفیت والدگری والدین و روابط دانش آموز با هم سالان پرخاشگری ،فیزیکی کلامی و رابطه ای

کیفیت والدگری والدین یکی از عوامل بنیادین در رشد اجتماعی هیجانی و رفتاری کودکان و نوجوانان محسوب می شود. سبکهای والدگری متفاوت - مقتدرانه، مستبدانه، سهل گیر و بی تفاوت – نقش تعیین کننده ای در شکل گیری الگوهای ارتباطی با همسالان و بروز یا کاهش پرخاشگری ایفا می کنند. پژوهش های متعدد نشان داده اند که والدگری مقتدرانه با ویژگی هایی همچون حمایت عاطفی، نظارت منطقی و ارتباط مثبت زمینه ساز شکل گیری روابط سالم با همسالان و کاهش سطوح پرخاشگری، فیزیکی، کلامی و رابطه ای است. در مقابل، سبک های مستبدانه و بی تفاوت با افزایش تنش های خانوادگی، ضعف در تنظیم هیجان و تجربه طرد اجتماعی از سوی همسالان مرتبط اندازه اند و در نهایت احتمال بروز پرخاشگری در اشکال مختلف را افزایش می دهند. این مقاله مروری با هدف تبیین ارتباط بین کیفیت والدگری و شاخص های مهم روابط اجتماعی در مدرسه، شامل روابط همسالان و ابعاد پرخاشگری، نگاشته شده است. بدین منظور، مجموعه ای از مطالعات داخلی و خارجی در دو دهه اخیر مرور و تحلیل شدند. نتایج نشان می دهند که کیفیت بالای والدگری نه تنها پیش بینی کننده روابط مثبت با همسالان است، بلکه به عنوان یک عامل محافظتی در برابر اشکال مختلف پرخاشگری عمل می کند. در پایان، ضمن تاکید بر اهمیت آموزش والدین و نقش مداخلات مدرسه محور، پیشنهادهایی برای تحقیقات آتی در زمینه نقش متغیرهای فرهنگی، اقتصادی و جنسیتی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

والدگری ، روابط همسالان ، پرخاشگری ، فیزیکی ، کلامی ، رابطه ای