الگوی علی روابط بین سرمایه اجتماعی مدرسه، خودتنظیمی یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی و مدلسازی الگوی علی روابط بین سرمایه اجتماعی، خودتنظیمی یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان پیرانشهر انجام شد. سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از مولفه های کلیدی توسعه فردی و اجتماعی در این تحقیق بر اساس پرسشنامه استاندارد ناهاپیت و گوشال (۱۹۹۸) مورد سنجش قرار گرفت که شامل سه بعد، ساختاری، رابطه ای و شناختی می باشد. جامعه آماری تحقیق متشکل از تمامی دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان پیرانشهر به تعداد ۴۵۰ نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه های سرمایه اجتماعی، مقیاس خودتنظیمی یادگیری و نمرات پیشرفت تحصیلی دانش آموزان جمع آوری گردید. برای تحلیل داده ها و آزمون فرضیات، ابتدا با نرم افزار SPSS تحلیل های توصیفی، آزمون های نرمال بودن توزیع داده ها، آزمون همبستگی پیرسون و بررسی پیش فرض های تحلیل مدل انجام شد. سپس برای مدل سازی روابط علی بین متغیرها و آزمون مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم از نرم افزار lisrel و تکنیک مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) استفاده گردید. شاخص های متنوع برازش مدل شامل آزمون کای دو (۲)، شاخص خطای ریشه میانگین مربعات (RMSEA)، شاخص تطبیق تطبیقی CFI و شاخص Tucker Lewis L برای ارزیابی کفایت مدل مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که سرمایه اجتماعی دارای تاثیر مستقیم مثبت و معناداری بر خودتنظیمی یادگیری دانش آموزان است. به عبارت دیگر، دانش آموزانی که از سرمایه اجتماعی قوی تری شامل روابط، حمایتی، اعتماد و اهداف مشترک برخوردارند، توانایی بیشتری در مدیریت تنظیم و کنترل فرآیندهای یادگیری خود دارند. همچنین، خودتنظیمی یادگیری به عنوان متغیر میانجی نقش کلیدی در انتقال تاثیر سرمایه اجتماعی بر پیشرفت تحصیلی ایفا می کند و تاثیر مثبت و معناداری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد. علاوه بر این، سرمایه اجتماعی به صورت

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، خودتنظیمی یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، مدل یابی معادلات ساختاری ، ناهاپیت و گوشال