روایت پژوهی معلمان درباره ی مصائب آموزش در عشایر و مناطق محروم

این پژوهش روایتی کیفی از تجربههای زیست هی دو معلم در مناطق عشایری و روستاهای محروم ایران را بررسی می کند که در طول سالهای تدریس خود با چالشهایی چون فقر شدید، بهداشتی کمبود امکانات آموزشی، نبود زیرساختهای مناسب خطرات طبیعی و اجتماعی و مهاجرت فصلی دانش آموزان مواجه بوده اند. آنها با اقدامات خلاقانه و انسانی نظیر تامین مواد بهداشتی، بهبود بهداشت فردی دانش آموزان، ایجاد حمامهای خورشیدی، استفاده از فناوری در تدریس و تعامل سازنده با والدین و دانش آموزان تلاش کرده، کیفیت آموزش را ارتقا دهد. روایت او نشان می دهد که چگونه معلمان متعهد می توانند با وجود کمبود منابع و دشواریهای فراوان، تغییرات مثبتی در زندگی دانش آموزان و جامعه محلی ایجاد کنند. این روایت می تواند الگویی برای پژوهشگران و سیاستگذاران آموزشی جهت درک عمیق تر شرایط آموزش در مناطق عشایری و طراحی راهکارهای حمایتی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش عشایری ، روایت معلم ، فقر مطلق ، چالشهای معلمی ، حمل و نقل