بررسی تاثیر خودمهارگری بر خودکارآمدی در دانش آموزان دوره اول مقطع ابتدایی

هدف این پژوهش بررسی خودمهارگری بر خودکارآمدی در دانش آموزان دوره اول مقطع ابتدایی آموزشگاه شهید بافرانی در شهر فرون آباد می باشد. روش پژوهش، کاربردی و از نوع پژوهش های توصیفی همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری بوده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره اول مقطع ابتدایی در آموزشگاه شهید بافرانی به تعداد ۳۰۰ نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده ۱۶۸ نفر از آنان به عنوان نمونه آماری برای مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه استاندارد خودمهارگری تانجی (۲۰۰۴) و خودکارآمدی بندورا (۱۹۹۲) استفاده گردید که روایی آن توسط تحلیل عاملی تاییدی بررسی شد. برای آزمون فرضیات این پژوهش از نرم افزارهای SPSS ویراست ۲۷ و AMOS ویراست ۲۴ استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان دهنده اثر افزایشی (مستقیم و معنادار) خودمهارگری بر خودکارآمدی.

کلیدواژه ها:

خودمهارگری ، خودکارآمدی ، دانش آموزان ، ابتدایی ، مدل یابی معادلات ساختاری