مقایسه روشهای تدریس فعال و غیرفعال در پرورش فکری دانش آموزان ابتدایی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر روشهای تدریس فعال و غیر فعال بر پرورش فکری دانش آموزان ابتدایی در شهر اهواز. روش تحقیق از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر اهواز در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود. نمونه ای شامل ۶۰ نفر به صورت خوشه ای تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش با روشهای تدریس فعال مانند بحث گروهی، پروژه محور و ایفای نقش آموزش دید و گروه کنترل با روشهای غیر فعال مانند سخنرانی آموزش داده شد. نتایج تحلیلهای آماری نشان داد که روش تدریس فعال در مقایسه با روش غیر فعال تاثیر معنادارتری در ارتقاء تفکر دانش آموزان دارد.

کلیدواژه ها:

تدریس فعال ، تدریس غیر فعال ، پرورش فکری ، آموزش ابتدایی ، اهواز