هوش مصنوعی در آموزش و پرورش: مسیر نوآورانه ای به سوی کلاس های هوشمند

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوش مصنوعی در آموزش و پرورش و تاثیر آن بر تحول فرآیندهای یاددهی و یادگیری انجام شده است. در این مقاله بر اهمیت بهره گیری از فناوری های هوشمند، الگوریتم های یادگیری ماشین و ابزارهای تعاملی مبتنی بر هوش مصنوعی به عنوان محرک هایی برای ارتقای یادگیری فعال و تفکر خلاق تاکید می شود؛ رویکردی که امکان ارائه تجربه های متنوع، پویا و شخصی سازی شده برای دانش آموزان را فراهم می سازد. یافته ها نشان می دهد که استفاده از هوش مصنوعی در کلاس درس، با ارائه بازخوردهای لحظه ای، تحلیل رفتار یادگیری و طراحی مسیرهای آموزشی انعطاف پذیر، نه تنها موجب افزایش انگیزه و مشارکت فعال دانش آموزان می شود، بلکه توسعه مهارت های حل مسئله، تفکر انتقادی و خودتنظیمی را نیز تسهیل می کند. همچنین نتایج حاکی از آن است که ادغام هوش مصنوعی با هدایت هدفمند معلمان می تواند بستری پویا برای نوآوری و ارتقای کیفیت یادگیری ایجاد کند. در این مسیر، نقش معلمان از صرفا انتقال دهنده دانش به تسهیل گر فرآیند یادگیری هوشمند و شخصی سازی شده تغییر یافته و ضرورت بازنگری در برنامه های درسی و توانمندسازی آنان بیش از پیش برجسته می شود. این پژوهش بر اهمیت ایجاد فرهنگ استفاده هدفمند از هوش مصنوعی در مدارس تاکید دارد تا زمینه ای برای تقویت خلاقیت، نوآوری و یادگیری مادام العمر فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش و پرورش ، یادگیری فعال ، شخصی سازی آموزشی ، نوآوری