عنوان اقدام پژوهی: چگونه توانستم با استفاده از برنامه تمرینی مناسب، هماهنگی عصب عضلانی را در یک دانش آموز پایه اول ابتدایی بهبود بخشم؟

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 39

فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IRCEMET05_1045

تاریخ نمایه سازی: 1 مهر 1404

چکیده مقاله:

امروزه آموزش و پرورش نوین، تنها به انتقال مفاهیم علمی محدود نمی شود، بلکه پرورش مهارت های حرکتی، روانی و اجتماعی نیز از ارکان اساسی آن به شمار می رود. یکی از مهارت های حیاتی برای رشد جسمانی و حرکتی کودکان در سنین ابتدایی، هماهنگی عصب عضلانی است که نقش بسزایی در پیشرفت فعالیت های حرکتی، رشد اعتمادبه نفس، مشارکت در بازی ها و کاهش آسیب های جسمی دارد.با توجه به اهمیت این موضوع، اقدام پژوهی حاضر با هدف بهبود هماهنگی عصب عضلانی در یکی از دانش آموزان پایه اول دبستان غدیر، واقع در شهرستان اقلید استان فارس انجام گرفت. دانش آموز مورد نظر دارای نشانه هایی از ضعف در تعادل، حرکات هماهنگ و عکس العمل های کند عضلانی در حین بازی و فعالیت های کلاسی بود که موجب کاهش مشارکت او در فعالیت های بدنی گروهی و گاه بروز نارضایتی های رفتاری می شد.روش پژوهش به صورت کیفی و از نوع اقدام پژوهی انجام شد. ابتدا از طریق مشاهده، گفت وگو با آموزگار کلاس، بررسی چک لیست های حرکتی و مشاهدات میدانی، نقاط ضعف دانش آموز شناسایی شد. سپس، با طراحی و اجرای یک برنامه تمرینی ساختارمند و تدریجی شامل تمرین های تعادلی، تمرینات هماهنگی چشم و دست، بازی های هدفمند حرکتی و تمرین های تقویت سرعت عکس العمل، به مدت ۸ هفته، تلاش شد تا بهبودی در عملکرد عصب عضلانی وی حاصل شود.فرایند ارزشیابی به صورت مداوم و مقایسه ای (قبل و بعد از مداخله) انجام شد. نتایج نشان داد که برنامه تمرینی موجب افزایش محسوس هماهنگی حرکات، بهبود مهارت های تعادلی، افزایش تمرکز حرکتی و بالا رفتن سطح اعتمادبه نفس و مشارکت اجتماعی دانش آموز گردید. همچنین، آموزگاران و والدین نیز پیشرفت هایی در رفتارهای حرکتی و روانی او گزارش کردند.این پژوهش نشان می دهد که با برنامه ریزی هدفمند و طراحی تمرینات متناسب با شرایط سنی، جسمی و روانی کودکان، می توان گام های موثری در ارتقاء سلامت جسمی و توانایی های حرکتی پایه برداشت. این گونه مداخلات نه تنها باعث ارتقاء آمادگی جسمانی می شوند، بلکه زمینه ساز مشارکت فعال و رشد اجتماعی کودکان نیز خواهند بود.در پایان، پیشنهاد می شود که مربیان تربیت بدنی در مقطع ابتدایی، با اجرای دوره های تمرینی هماهنگ، به شناسایی و تقویت توانایی های حرکتی کودکان توجه بیشتری داشته باشند و از تمرینات متنوع و بازی محور بهره گیرند تا همه دانش آموزان، به ویژه افراد با نیازهای ویژه، فرصت رشد و شکوفایی داشته باشند.

نویسندگان

فاطمه جلیلی

آموزگار درس تربیت بدنی، مدیریت استراتژیک ورزشی