تحلیلی بر کارآفرینی دانشگاهی در عصر دیجیتالی شدن با استفاده از روش فراترکیب

هدف این مقاله، ارائه تحلیلی عمیق و چندبعدی از پدیده "کارآفرینی دانشگاهی دیجیتال" در بستر اقتصادی و نهادی ایران است. در حالی که ادبیات جهانی به سرعت در حال بررسی تلاقی بین تحول دیجیتال و کارآفرینی دانشگاهی است، درک یکپارچه ای از ابعاد، پیشران ها، موانع و پیامدهای این پدیده در یک اقتصاد در حال توسعه و تحت تحریم مانند ایران وجود ندارد. این پژوهش با اتخاذ یک رویکرد کیفی، از روش شناسی فراترکیب هفت مرحله ای سندلوسکی و باروسو (۲۰۰۷) برای تحلیل و ترکیب نظام مند یافته های مطالعات پیشین بهره می برد. با جستجوی جامع در پایگاه های داده ملی و بین المللی و غربالگری مطالعات بر اساس معیارهای دقیق، مجموعه ای از مقالات مرتبط به عنوان داده های این پژوهش انتخاب شدند. یافته های حاصل از این فراترکیب در سه مضمون اصلی، برگرفته از چارچوب نظری "فناوری-سازمان-محیط" (TOE)، دسته بندی شدند:
۱) عوامل فناورانه، شامل نقش دوسویه پلتفرم های دیجیتال و ضرورت سواد هوش مصنوعی؛ ۲) عوامل سازمانی، ناظر بر چالش های انطباق نهادی دانشگاه ها، ظهور ساختارهای حمایتی نوین و بایستگی رهبری دیجیتال؛ و ۳) عوامل محیطی، که به نقش متناقض سیاست گذاری دولتی، تاثیر تحریم های اقتصادی و فرهنگ کارآفرینانه نوظهور در میان دانشجویان می پردازد. نتایج نشان می دهد که موفقیت کارآفرینی دانشگاهی دیجیتال در ایران، نه یک مسئله صرفا فناورانه، بلکه محصول تعامل پیچیده ای میان آمادگی فناورانه، ظرفیت های پویا و تحول ساختاری در دانشگاه ها، و یک اکوسیستم محیطی توانمندساز است. این مقاله با ارائه یک چارچوب مفهومی یکپارچه، دلالت های سیاستی مشخصی را برای رهبران دانشگاهی و سیاست گذاران ملی به منظور تقویت اکوسیستم کارآفرینی دیجیتال در کشور ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی دانشگاهی ، تحول دیجیتال ، کارآفرینی دیجیتال ، فراترکیب ، چارچوب فناوری ، سازمان ، محیط (TOE).