تحلیل اثر انسجام خانواده و مدرسه بر پیشرفت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان

انسجام خانواده و مدرسه به عنوان دو نهاد بنیادین در زیست بوم تربیتی دانش آموزان، نقش مهمی در شکل دهی مسیر پیشرفت تحصیلی و رشد اجتماعی آنان ایفا می کنند. این مقاله به صورت تحلیلی تلاش دارد ارتباط میان انسجام خانوادگی (شامل حمایت عاطفی، قوانین خانوادگی، و کیفیت روابط والد-فرزند) و انسجام مدرسه ای (شامل مشارکت والدین، هماهنگی معلم-خانواده، و فرهنگ مدرسه) را با دو گروه نتایج کلیدی — پیشرفت تحصیلی و توسعه مهارت های اجتماعی بررسی نماید. پیوندهای نظری از رشته های روان شناسی تربیتی، جامعه شناسی خانواده و مطالعات آموزشی تبیین می شوند و مکانیسم های میانجی نظیر انگیزش تحصیلی، خودکارآمدی، تعهد به مدرسه و سلامت روانی مورد تحلیل قرار می گیرند. همچنین نقش تعدیل گرهای مهمی مانند وضعیت اقتصادی-اجتماعی خانواده، مرحله تحصیلی (دبستانی تا دوره ی متوسطه)، و تاب آوری مدرسه ای در تضعیف یا تقویت اثرات بررسی می شود. با مرور مقالات و متاآنالیزهای جدید، نشان داده می شود که انسجام مثبت میان خانواده و مدرسه معمولا با نتایج بهتر تحصیلی و مهارت های اجتماعی قوی تر همراه است؛ با این حال اثرات وابسته به نوع مداخله، نحوه ی مشارکت والدین و زمینه های فرهنگی-اقتصادی متفاوت است. قسمت نتیجه گیری راهکارهای عملی برای معلمان، مدیران مدارس و سیاست گذاران آموزشی ارائه می دهد تا از طریق تقویت پیوندهای خانواده-مدرسه، هم افزایی در ارتقای نتایج یادگیری و رفاه اجتماعی دانش آموزان حاصل گردد. این مقاله تحلیلی است و از جداول یا مدل های آماری پیچیده اجتناب می کند؛ یافته ها به صورت توصیفی و با گزارش اعداد کلیدی بیان شده اند.

کلیدواژه ها:

انسجام خانواده–مدرسه ، پیشرفت تحصیلی ، سازگاری اجتماعی ، مشارکت والدین ، خودکارآمدی تحصیلی