بررسی عوامل فرهنگی و اجتماعی در تسهیل فناوری دیجیتال در نظام آموزشی مدارس

فناوری دیجیتال به عنوان یکی از برجسته ترین نوآوری های قرن بیست و یکم، تحولی بنیادین در ساختار و فرآیند نظام های آموزشی جهان ایجاد کرده است. بهره گیری موثر از این فناوری در مدارس، تنها به مسئله تجهیز سخت افزاری و زیرساختی محدود نمی شود، بلکه نیازمند شناخت و مدیریت دقیق عوامل فرهنگی و اجتماعی است که می توانند مسیر دیجیتالی سازی آموزش را تسهیل یا مختل کنند. پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی توصیفی، در بستر نظام آموزشی مدارس ایران، به شناسایی و تبیین این عوامل می پردازد. بررسی های انجام شده در پیشینه پژوهش های داخلی و خارجی نشان می دهد که عواملی همچون نگرش و آمادگی معلمان، فرهنگ مدرسه، میزان سرمایه اجتماعی، نگرش مثبت خانواده ها به فناوری، حمایت نهادی، شبکه سازی بین ذینفعان، و تطبیق محتوای آموزشی با فرهنگ بومی، نقش تعیین کننده ای در موفقیت اجرای فناوری دیجیتال دارند. در تحلیل نهایی، علاوه بر شناسایی مهم ترین موانع همچون شکاف دیجیتال ناشی از نابرابری اجتماعی، کمبود مهارت های دیجیتال و مقاومت فرهنگی در برابر تغییر، فرصت هایی مانند یادگیری شخصی سازی شده، تقویت ارتباط معلم و دانش آموز، گسترش یادگیری تعاملی و افزایش عدالت آموزشی برجسته شد. یافته ها نشان می دهد که سیاست گذاری آگاهانه و هماهنگ، سرمایه گذاری در آموزش معلمان، طراحی محتوای بومی سازی شده، و ایجاد فرهنگ سازمانی نوآور می تواند مسیر گذار مدارس ایران به آموزش دیجیتال پایدار و کارآمد را تسهیل کند.

کلیدواژه ها:

فناوری دیجیتال ، مدارس ، عوامل فرهنگی ، عوامل اجتماعی ، آموزش