تاثیرروش تدریس معکوس برخودپنداره تحصیلی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر به کارگیری روش تدریس معکوس بر خودپنداره تحصیلی دانش آموزان بود. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه نهم متوسطه اول شهر … در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۲ بود که از میان آن ها ۴۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه مساوی آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه با استفاده از روش تدریس معکوس آموزش دیدند، در حالی که گروه کنترل از روش تدریس سنتی بهره مند شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه خودپنداره تحصیلی مارش (۱۹۹۰) بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) تحلیل شد. نتایج نشان داد که روش تدریس معکوس به طور معناداری باعث افزایش نمرات خودپنداره تحصیلی دانش آموزان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (p < ۰.۰۱). این یافته ها بیانگر آن است که استفاده از روش های فعال و دانش آموزمحور مانند تدریس معکوس، موجب بهبود نگرش دانش آموز نسبت به توانایی های تحصیلی خود می شود.

کلیدواژه ها:

تدریس معکوس ، خودپنداره تحصیلی ، یادگیری فعال ، آموزش نوین ، پیشرفت تحصیلی