نقش همکاری مربیان پرورشی و آموزگاران ابتدایی در ارتقای سلامت روان و کاهش استرس در کودکان

سلامت روان کودکان یکی از ارکان اساسی رشد و یادگیری آنان در مدارس ابتدایی به شمار می آید و استرس های روزمره می توانند تاثیر منفی بر عملکرد تحصیلی، روابط اجتماعی و رشد هیجانی آن ها داشته باشند. پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی-کیفی و کتابخانه ای، به بررسی نقش همکاری و تعامل مستمر میان مربیان پرورشی و آموزگاران ابتدایی در ارتقای سلامت روان و کاهش استرس کودکان می پردازد. یافته ها نشان می دهد که تعامل هماهنگ این دو گروه، با شناسایی به موقع کودکان مستعد استرس، طراحی و اجرای برنامه های مهارت آموزی و تربیتی، ایجاد فضای امن و همدلانه در مدرسه و تقویت ارتباط با والدین، به شکل موثری سطح استرس دانش آموزان را کاهش می دهد و سلامت روانی آنان را ارتقا می بخشد. همچنین، همکاری هدفمند میان آموزگاران و مربیان پرورشی باعث اجرای اقدامات پیشگیرانه منظم و مداخلات حمایتی موثر می شود و رشد اجتماعی، خودتنظیمی هیجانی و انگیزه یادگیری کودکان را تقویت می کند. این پژوهش بر ضرورت نهادینه کردن هم افزایی، برنامه ریزی مشترک و آموزش مستمر کارکنان مدرسه تاکید دارد تا محیطی حمایتگر و رشدمحور برای دانش آموزان فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، استرس کودکان ، آموزگار ابتدایی ، مربی پرورشی ، هم افزایی مدرسه.