تاثیر آموزش مبتنی بر پروژه بر نگرش تحصیلی و عملکرد دانش آموزان

آموزش مبتنی بر پروژه به عنوان یک رویکرد آموزشی دانش آموز محور، پاسخی به نیازهای متغیر نظام های آموزشی در قرن بیست و یکم است. این رویکرد با تمرکز بر مسائل و چالش های دنیای واقعی، فرایند یادگیری را از حالت انفعالی و مبتنی بر حافظه به تجربه ای فعال، عمیق و معنادار تبدیل می کند. هدف این مقاله مروری، بررسی جامع تاثیر آموزش مبتنی بر پروژه بر دو متغیر کلیدی در موفقیت تحصیلی، یعنی نگرش تحصیلی و عملکرد دانش آموزان است. در این راستا، با تکیه بر مبانی نظری و یافته های پژوهش های پیشین، ابعاد مختلف این رویکرد آموزشی مورد تحلیل قرار می گیرد. بررسی ها نشان می دهد که یادگیری پروژه محور از طریق افزایش استقلال، خودراهبری، انگیزه درونی و تقویت حس مالکیت بر فرایند یادگیری، به طور معناداری نگرش دانش آموزان را نسبت به موضوعات درسی و محیط مدرسه بهبود می بخشد. دانش آموزان در این فرایند، کاربرد عملی مفاهیم نظری را مشاهده کرده و ارتباط معناداری بین محتوای درسی و زندگی واقعی خود برقرار می کنند. علاوه بر این، شواهد حاکی از آن است که این رویکرد با فراهم آوردن فرصت هایی برای تحقیق، حل مسئله، تفکر انتقادی و همکاری گروهی، به درک عمیق تر مفاهیم و ارتقاء عملکرد تحصیلی منجر می شود. این مقاله ضمن تبیین مبانی نظری و دستاوردهای عملی آموزش مبتنی بر پروژه، به چالش های اجرایی آن نیز پرداخته و در نهایت، چشم اندازی برای بهره گیری موثرتر از این استراتژی آموزشی در نظام های تعلیم و تربیت ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر پروژه ، یادگیری پروژه محور ، نگرش تحصیلی ، عملکرد تحصیلی ، مهارت های قرن بیست و یکم