تاثیر یادگیری مبتنی بر پروژه بر توسعه مهارت های عملی و خلاقیت دانش آموزان ابتدایی

دوره ابتدایی به عنوان سنگ بنای نظام آموزشی، نقشی حیاتی در شکل گیری شخصیت، استعدادها و مهارت های بنیادین کودکان ایفا می کند. با این حال، رویکردهای آموزشی سنتی که بر حافظه محوری و انفعال دانش آموز استوارند، اغلب در پرورش ابعاد مهمی چون مهارت های عملی و خلاقیت ناکام می مانند. یادگیری مبتنی بر پروژه به عنوان یک راهبرد آموزشی دانش آموزمحور و فعال، پاسخی موثر به این چالش ارائه می دهد. هدف این مقاله مروری، بررسی تحلیلی و جامع تاثیر یادگیری مبتنی بر پروژه بر دو مولفه کلیدی رشد در دانش آموزان ابتدایی، یعنی مهارت های عملی و خلاقیت است. این رویکرد با غوطه ور ساختن کودکان در مسائل و چالش های ملموس و معنادار، فرایند یادگیری را به یک سفر اکتشافی تبدیل می کند که در آن، دانش آموزان از طریق ساختن، آزمایش کردن و حل مسئله به درک عمیقی از مفاهیم دست می یابند. بررسی ادبیات پژوهشی نشان می دهد که ماهیت عملی پروژه ها، فرصتی بی نظیر برای کسب و تمرین مهارت های دستی، فنی و اجرایی فراهم می آورد. همچنین، ساختار باز و انعطاف پذیر این رویکرد با تشویق دانش آموزان به ارائه راه حل های متعدد و نوآورانه برای یک مسئله، به طور مستقیم به تقویت ابعاد مختلف خلاقیت، از جمله سیالی، انعطاف پذیری و اصالت ذهن کمک می کند. این مقاله ضمن تبیین مبانی نظری و روان شناختی یادگیری در کودکان، به تشریح یافته های پژوهشی در زمینه اثربخشی این رویکرد پرداخته و در نهایت، الزامات و ملاحظات اجرایی آن در مقطع ابتدایی را مورد بحث قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر پروژه ، دوره ابتدایی ، مهارت های عملی ، خلاقیت ، تفکر واگرا