تاثیر هوش مصنوعی بر هویت اجتماعی و آموزشی دانش آموزان در نظام تعلیم و تربیت

این مقاله مروری، به تحلیل تاثیرات عمیق و چندبعدی هوش مصنوعی بر فرآیند تکوین هویت اجتماعی و آموزشی دانش آموزان در نظام تعلیم و تربیت می پردازد. با نفوذ روزافزون سیستم های هوشمند در مدارس، فرآیندهای سنتی که از طریق آن ها دانش آموزان خود را به عنوان یادگیرنده و عضو جامعه درک می کنند، دستخوش دگرگونی های بنیادین شده است. این پژوهش با رویکردی توصیفی-تحلیلی و با استناد به ادبیات موجود، این تحولات را مورد کاوش قرار می دهد. یافته های کلیدی نشان می دهد که هوش مصنوعی از طریق سازوکارهایی چون یادگیری شخصی سازی شده و بازخوردهای الگوریتمی فوری، به طور مستقیم "هویت آموزشی" و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان را شکل می دهد. همزمان، با ایجاد فضاهای اجتماعی جدید و بازآرایی گروه های همکاری، "هویت اجتماعی" و حس تعلق آن ها را نیز بازتعریف می کند. این فناوری در حالی که فرصت هایی برای خودشناسی و کشف علایق جدید فراهم می آورد، چالش های مهمی را نیز به همراه دارد؛ از جمله خطر طبقه بندی الگوریتمی، ایجاد "حباب های هویتی" که مانع از کاوشگری می شوند، و تاثیر شکاف دیجیتال بر شکل گیری هویت های به حاشیه رانده شده. این مقاله استدلال می کند که مواجهه موثر با این پدیده نیازمند یک رویکرد آموزشی انسان محور و انتقادی است که دانش آموزان را برای تعامل آگاهانه با فناوری و ساختن هویتی اصیل و تاب آور در عصر دیجیتال توانمند سازد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، هویت اجتماعی ، هویت آموزشی ، دانش آموزان ، نظام تعلیم و تربیت