تاثیر مربیان پرورشی بر هوش هیجانی دانش آموزان: از چارچوب های نظری تا تجربه های میدانی

هوش هیجانی یکی از عوامل کلیدی در موفقیت های تحصیلی، فردی و اجتماعی محسوب می شود. این مهارت که شامل خودآگاهی، مدیریت احساسات، ایجاد انگیزه، همدلی و توانایی های ارتباطی است، نقش مستقیمی در سلامت روان و عملکرد دانش آموزان ایفا می کند. مربیان تربیتی می توانند با اتخاذ رویکردی راهبردی، بستری مناسب برای پرورش این قابلیت ها فراهم سازند.پژوهش حاضر با محوریت نقش مربیان تربیتی، به تبیین شیوه های کاربردی تقویت هوش هیجانی در فضای مدرسه می پردازد. در این راستا، مولفه های اصلی هوش هیجانی نظیر خودتنظیمی، همدلی، انگیزش و مهارت های اجتماعی و تاثیر آن ها بر ارتقای تاب آوری، موفقیت تحصیلی و بهبود روابط میان فردی مورد تحلیل قرار گرفته است. همچنین، راهکارهایی چون اجرای فعالیت های گروهی، بازی های نقش آفرینی، استفاده از هنرهای نمایشی، مشاوره فردی و تعامل سازنده با خانواده ها به عنوان روش های اثربخش آموزشی بررسی می شود.نتایج نشان می دهد که طراحی و اجرای برنامه های منسجم در این زمینه، علاوه بر ارتقای پیشرفت تحصیلی، موجب بهبود بهداشت روان و کیفیت روابط اجتماعی دانش آموزان خواهد شد. بر همین اساس، توجه به آموزش هوش هیجانی در مدارس و همکاری میان معلمان، مربیان و اولیا به عنوان یک ضرورت تربیتی مطرح می شود. سرمایه گذاری هدفمند در این حوزه می تواند گامی موثر در جهت تقویت نظام آموزشی و رشد همه جانبه دانش آموزان باشد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، مربیان پرورشی ، دانش آموز ، تاب آوری ، مهارت های اجتماعی