بحران تفکر در رمان های دهه هفتاد وهشتاد با نگاهی به آرای هایدگر درباره انسان مدرن

زمینه: دوران مدرنیته، هر­چه به رشد بیشتر تکنولوژی دست پیدا می­کند از تفکر درباره هستی و امر متعالی دور می­شود. هایدگر فیلسوف معاصر آلمانی این مساله را به بحران تفکر تاویل می­کند. بحرانی که انسان را به سردرگمی دچار کرده­است؛ چنان­که با وجود انبوه اطلاعات درباره انسان، شناخت او در هاله­ای از ابهام باقی مانده­است. از این رو جهان در منظر انسان، تیره و تاریک است و بحران شناسایی انسان که در نتیجه فقدان تفکر پیش­آمده­است، موج سرگشتگی و تردید را در ذهن انسان مدرن به حرکت درآورده­است.تاثیر این دیدگاه را می­توان در برخی از رمان­های مدرن دهه هفتاد و هشتاد ایران که غالبا توسط نویسندگان روشنفکر نوشته شده­است، ملاحظه کرد.روش: این مقاله بنا دارد با استفاده از جامعه متنی برخی رمان­های درگیر مدرنیته در دهه هفتاد و هشتاد( همنوایی شبانه ارکستر چوب ها، کافه پیانو و چراغ­ها را من خاموش می­کنم)، ضمن نمونه­خوانی مصداق­ها، بحران تفکر و بحران شناسایی انسان را از دیدگاه هایدگر مورد بررسی و تحلیل قرار دهد.یافته­ ها: گریز از تفکر درباره هستی، طرح نظرات سطحی و پرسش­های گذرا درباره انسان و امر  متعالی، بیان تردیدها و تناقضات درونی شخصیت ها در تقابل با چالش­های مدرنیته از جمله نتایجی است که از مطالعه رمان­های مورد نظر به دست آمد.

کلیدواژه ها:

مدرنیته ، هایدگر ، بحران تفکر ، فقدان شناخت ، رمان های دهه هفتاد و هشتاد