اثر شش هفته تمرین هوازی فزاینده بر سطوح پروتئین های PRDM۱۶ و PPAR-y در بافت چربی موش های دیابتی شده با استرپتوزوسین

مقدمه و هدف: تمرین منظم ورزشی می تواند یک راهکار حفاظتی و درمانی در برابر بیماری دیابت باشد. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی اثر شش هفته تمرین هوازی فزاینده بر سطوح پروتئین های دامنه PR حاوی ۱۶ (PRDM۱۶) و گیرنده فعال شده تکثیر کننده پراکسیزم گاما (PPAR-y) در بافت چربی موش های دیابتی شده با استرپتوزوسین بود. مواد و روش ها: تعداد ۳۲ سر رت با وزن تقریبی ۲۴۰-۲۲۰ گرم به چهار گروه کنترل، شم، دیابت، دیابت + تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین شش هفته و هفته ای پنج روز با شدت ۷۰-۶۰ درصد VO۲max به تمرین روی نوارگردان پرداختند. برای ایجاد مدل دیابت، STZ با دوز ۶۰ میلی گرم در کیلوگرم در ترکیب با بافر سیترات و pH ۵/۴ به صورت درون صفاقی تزریق شد. سطح پروتئین های PPAR-y و PRDM۱۶ بافت چربی سفید موش ها به روش الایزا اندازه گیری شد. نتایج: سطوح PPAR-y و PRDM۱۶ در گروه کنترل دیابت نسبت به کنترل کاهش معنا دار یافت (P = ۰.۰۰). مقادیر PPAR-y و PRDM۱۶ در گروه دیابت + تمرین در مقایسه با گروه کنترل دیابت افزایش معنا دار داشت (P = ۰.۰۰۰۱). به طورکلی، نتایج نشان داد که مقادیر PPAR-y و PRDM۱۶ در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل دیابت افزایش معنادار یافت. نتیجه گیری: به نظر می رسد که انجام تمرینات هوازی فزاینده به مدت شش هفته می تواند یک روش درمانی غیر تهاجمی برای مبتلایان به اختلالات بافت چربی سفید ناشی از بیماری دیابت محسوب شود.