ماهیت حقوقی ابراء و ارکان آن

ابراء از منظر حقوقی به عنوان یک ایقاع لازم شناخته می شود به این معنا که پس از انجام ابراء، امکان برهم زدن آن وجود ندارد. ایقاع در مقابل عقد قرار می گیرد و عبارت است از ایجاد یک اثر حقوقی تنها با اراده یک طرف. به بیان ساده تر ایقاع نیازی به تایید یا قبول طرف دیگر ندارد و فرد می تواند به صورت مستقل آن را اعمال کند. همچنین ابراء نمی تواند معوض باشد؛ یعنی فرد نمی تواند در ازای دریافت مال یا منفعتی اقدام به ابراء کند، بلکه باید بدون چشم داشت و به صورت رایگان انجام شود. البته وجود شرط عوض در این موضوع خللی به اعتبار ابراء وارد نمی کند. این مقاله با استفاده از منابع کتابخانه ای و به کارگیری روش توصیفی و تحلیل محتوا، به بررسی ماهیت حقوقی ابراء و ارکان آن می پردازد. یافته ها نشان می دهد ابراء شامل چهار رکن اصلی است: نخست، ابراء کننده یا همان دائن؛ دوم، ابراء شونده یا مدیون؛ سوم، موضوع ابراء که دین یا حق را در بر می گیرد؛ و چهارم، صیغه یا لفظ ابراء. هر یک از این ارکان دارای ویژگی ها و شرایط خاصی هستند که باید مورد بررسی قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

عقد ، ایقاع ، ابراء ، دیون