بررسی حق شفعه و اوصاف آن

یکی از موضوعات برجسته در حقوق مدنی مسئله شفعه است. بر اساس قوانین مدنی ایران، شفعه یکی از چهار دلیل اصلی مالکیت به شمار می رود که به موجب آن شفیع مالک سهم شریک خود می شود. حق شفعه، مانند سایر حقوقی که افراد از آن بهره مند می شوند دارای اوصافی است که برای بهره برداری صحیح از آن، توجه به این موارد ضروری است. این مقاله با استفاده از منابع کتابخانه ای و به کارگیری روش توصیفی و تحلیل محتوا، به بررسی حق شفعه و اوصاف آن می پردازد. یافته ها نشان می دهد که اوصاف حق شفعه عبارتند از: حق شفعه حق مالی، عینی و قابل اسقاط. حق شفعه به صورت ارادی قابل انتقال نیست؛ زیرا وابسته به ملک مشاع است و حقی برای مالک مال مشاع است. از اینرو حق شفعه با این خصوصیات یکی از ابزارهای کارآمد برای حفظ تعادل و عدالت میان شرکا محسوب می شود و از ورود افراد غیر مرتبط به مالکیت مشاع جلوگیری می کند.

کلیدواژه ها:

حق شفعه ، اوصاف ، تملک قهری ، ورثه