مقایسه اثربخشی آموزش به روش سخنرانی و بحث گروهی بر نگرش صمیمانه دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر شهرکرد

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی دو روش تدریس سخنرانی و بحث گروهی بر نگرش صمیمانه دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر شهرکرد انجام شد. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر شهرکرد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود که از بین آن ها ۶۰ نفر به روش خوشه ای تصادفی انتخاب و در سه گروه (دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه نگرش صمیمانه گردآوری شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس چندمتغیری (MANCOVA) نشان داد که هر دو روش آموزشی تاثیر معناداری بر بهبود نگرش صمیمانه دانش آموزان دارند؛ با این حال، روش بحث گروهی از اثربخشی بیشتری در مقایسه با روش سخنرانی بر متغیر مورد مطالعه برخوردار بود. نتیجه گیری: روش های یادگیری تعاملی و مشارکتی مانند بحث گروهی می توانند نقش موثری در توسعه نگرش صمیمانه دانش آموزان داشته باشند و به عنوان یک استراتژی مناسب در فرآیند تدریس مطرح شوند.

کلیدواژه ها:

نگرش صمیمانه ، روش سخنرانی ، روش بحث گروهی ، دانش آموزان دختر ، روش های تدریس