تحلیل جامع عوامل فنی موثر بر خرابی زودرس روسازیهای آسفالتی و ارائه چارچوب یکپارچه مهندسی به منظور بهبود آن

خرابی زودرس روسازیهای آسفالتی به ویژه در معابر شهری یکی از چالشهای فنی و اقتصادی عمده است که مستقیما بر ایمنی، هزینه های نگهداری و رضایت عمومی تاثیر میگذارد. این مقاله با رویکردی مروری و تحلیلی به کالبدشکافی دقیق دلایل فنی این پدیده می پردازد. با سنتز و تحلیل مجموعه ای گسترده از راهنماهای طراحی بینالمللی پایان نامه های دکتری و کارشناسی ارشد و مقالات ،تحقیقاتی، عوامل کلیدی موثر بر دوام روسازی در چهار حوزه اصلی شناسایی و تحلیل شدند (۱) ضعفهای ژئوتکنیکی و سازه ای در لایه های زیرسازی (بستر و زیراساس)، (۲) عدم قطعیتها و کاستیها در طراحی مخلوط آسفالت و سازه روسازی (۳) تاثیرات مخرب عوامل محیطی، به ویژه نفوذ رطوبت و فقدان سیستم زهکشی کارآمد و (۴) نقص در فرآیندهای اجرایی و عدم وجود کنترل کیفیت سیستماتیک. این تحلیل نشان میدهد که دستیابی به یک روسازی ،پایدار مستلزم گذار از رویکردهای سنتی و تجربی به یک نگرش مهندسی یکپارچه و مبتنی بر علم است. در نهایت یک چارچوب پنج مرحله ای از مطالعات اولیه ژئوتکنیکی تا نظارت بر عملکرد پس از اجرا، به عنوان یک نقشه راه عملی برای بهبود بنیادین کیفیت و افزایش عمر مفید روسازیهای آسفالتی ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

خرابی زودرس ، روسازی کنترل کیفیت ، آسفالت ، چارچوب مهندسی یکپارچه