بررسی حقوقی و اجرایی ماده ۱۰۰ شهرداری در ساخت و سازهای شهری

ماده ۱۰۰ قانون شهرداری یکی از ارکان قانونی کلیدی در مدیریت ساخت و سازهای شهری در ایران به شمار می رود که با هدف پیشگیری از تخلفات ساختمانی به شهرداریها اختیارات گسترده ای در زمینه صدور مجوز نظارت، و برخورد قانونی کند. این پژوهش با رویکردی تحلیلی و تطبیقی به بررسی جامع ابعاد حقوقی و اجرایی ماده مذکور پرداخته و ضمن تحلیل ساختار قانونی آن چالشهای اجرایی همچون ضعف نظارت تفسیرهای متناقض قضایی فساد اداری و ناهماهنگی میان نهادهای مسئول را تبیین مینماید در بخش تطبیقی تجارب کشورهای توسعه یافته در نظارت بر ساخت و سازهای شهری شده و نقاط ضعف و قوت اجرای ماده ۱۰۰ در مقایسه با استانداردهای بین المللی مورد ارزیابی قرار گرفته است. یافته ها نشان میدهد که تمرکز نظارت در ایران عمدتا پس از وقوع تخلف بوده و در نبود شفافیت و نظارت فناورانه، زمینه ساز افزایش تخلفات میگردد. این مطالعه در پایان با ارائه مجموعه ای از راهکارهای اصلاحی از جمله اصلاحات تقنینی، تقویت سازوکارهای نظارتی، به کارگیری فناوریهای نوین ایجاد سامانه های الکترونیکی و مشارکت مردمی، بر لزوم بازنگری در اجرای ماده ۱۰۰ به منظور تحقق توسعه پایدار شهری و ارتقاء کیفیت نظارت تاکید مینماید.

کلیدواژه ها:

ماده ۱۰۰ شهرداری ، تخلفات ساختمانی ، نظارت ، شهری ، توسعه پایدار ، حقوق ، شهری ، کمیسیون ماده ۱۰۰ ، مدیریت ساخت و ساز ، فساد اداری