بررسی نقش طراحی فضاهای آموزشی در خودپنداری و ارتقاء یادگیری اجتماعی و عاطفی دانشجویان

پژوهش حاضر به بررسی نقش طراحی فضاهای آموزشی در تاثیرگذاری بر خودپنداری و ارتقاء یادگیری اجتماعی و عاطفی دانشجویان می پردازد. تحقیقات نشان میدهد که طراحی موثر فضاهای آموزشی می تواند جنبه های مختلف روان شناختی دانشجویان را تحت تاثیر قرار دهد با ایجاد محیطهایی که حس تعلق و مشارکت را تقویت می کنند دانشجویان میتوانند به افزایش اعتماد به نفس و خودآگاهی دست یابند. طراحی منطبق با نیازهای اجتماعی و عاطفی با استفاده از فضاهای مشترک و فعالیتهای گروهی، فرصت های بیشتری برای تعاملات مثبت میان دانشجویان فراهم می آورد ،همچنین در این پژوهش به راهکارهای عملی برای بهبود طراحی فضاهای آموزشی و تاثیرات آن بر تقویت یادگیری اجتماعی و عاطفی پرداخته میشودروش تحقیق براساس مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و به صورت توصیفی تحلیلی می باشد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که؛ طراحی موثر فضاهای آموزشی مبتنی بر اصول معماری انسانی و نیازهای روان شناختی، نقش مهمی در تقویت خودپنداری اعتماد به نفس و یادگیری اجتماعی و عاطفی دانشجویان ایفا می.کند. استفاده از فضاهای مشترک، عناصر طبیعی، طراحی انعطاف پذیر و تجهیزات فناوری مدرن به بهبود سلامت روان و بهره وری تحصیلی دانش آموزان کمک مینماید.

کلیدواژه ها:

طراحی فضاهای آموزشی ، خودپنداری ، اعتماد به نفس ، محیط یادگیری ، تعامل اجتماعی