معماری سبز و پایدار با رویکرد طراحی اقلیمی و فناوریهای نوین بر پایه بررسی الگوهای موفق جهانی و ایران

معماری سبز به عنوان شاخه ای از معماری پایدار نقش مهمی در کاهش مصرف انرژی، حفظ محیط زیست و ارتقای کیفیت زندگی ایفا می کند. این پژوهش با تمرکز بر رویکرد طراحی اقلیمی، استفاده از مصالح پایدار و بومی، بهره گیری از فناوریهای نوین و بررسی سیاست گذاری های مرتبط به تحلیل تجارب موفق جهانی و ایرانی در این حوزه می پردازد. نتایج نشان می دهد که انطباق طراحی ساختمان با شرایط اقلیمی، استفاده از مصالح کم انرژی و بازیافتی، به کارگیری سامانه های انرژی تجدیدپذیر و فناوری های هوشمند، همراه با حمایت های نهادی و استانداردهای ملی از عوامل کلیدی تحقق معماری پایدار هستند. این پژوهش پیشنهاد می کند با اتخاذ رویکردی یکپارچه و بومی سازی استانداردها و فناوری ها می توان توسعه معماری سبز را در ایران تسریع و بهینه سازی کرد. یافته ها می تواند راهنمایی ارزشمند برای معماران، برنامه ریزان و سیاست گذاران در جهت طراحی و اجرای پروژه های پایدار فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، طراحی اقلیمی ، مصالح پایدار ، فناوریهای نوین