بررسی تاثیر دو روش ایفای نقش و سخنرانی در یادگیری اندامک های یاخته ی جانوران

علوم تجربی به عنوان شاخه ای بنیادین در نظام آموزشی، با هدف پرورش دانش و توانمندی های فراگیران درک عمیق از جهان هستی و موجودات زنده، اهمیت ویژه ای دارد. با توجه به ناکارآمدی روش های سنتی تدریس که عمدتا معلم محور و غیر فعال هستند و باعث کاهش تعامل، خلاقیت و یادگیری فعال دانش آموزان می شوند، ضرورت بهره گیری از روش های نوین تدریس بیش از پیش احساس می شود. یکی از این روش های موثر، روش تدریس ایفای نقش است که با ایجاد محیط یادگیری تعاملی و فعال، امکان درک بهتر مفاهیم، افزایش انگیزه، توسعه مهارت های اجتماعی و تقویت مسئولیت پذیری دانش آموزان را فراهم می کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی روش های ایفای نقش و سخنرانی در یادگیری مبحث اندامک های یاخته ای در دانش آموزان پایه هفتم، از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. نمونه پژوهش شامل ۴۴ دانش آموز دختر دو کلاس بود که یک کلاس به روش سخنرانی و کلاس دیگر به روش ایفای نقش آموزش دیدند. نتایج نشان داد که روش ایفای نقش نسبت به روش سخنرانی موجب افزایش تعامل، علاقه مندی، یادگیری فعال و درک مفاهیم زیستی می شود و یادگیری دانش آموزان در این گروه به طور معناداری بالاتر از گروه سخنرانی بود. این یافته ها اهمیت استفاده از روش های تدریس فعال در آموزش علوم تجربی و نقش کلیدی معلمان در ایجاد محیط یادگیری پویا را تاکید می کند و پیشنهاد می شود معلمان با بهره گیری از روش های تعاملی مانند ایفای نقش، تجربه یادگیری دانش آموزان را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: علوم تجربی ، تدریس ایفای نقش ، روش سخنرانی ، یادگیری فعال ، اندامک های یاخته ای