سبک های مدیریتی مدرسه و انگیزه آموزگاران در تدریس خلاقانه در مدارس ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبک های مدیریتی مدارس و انگیزه آموزگاران در به کارگیری روش های تدریس خلاقانه در مدارس ابتدایی انجام شده است. اهمیت موضوع از آن جا ناشی می شود که مدرسه به عنوان مهم ترین نهاد آموزشی و اجتماعی، نقشی تعیین کننده در پرورش توانایی های نوآورانه و خلاق دانش آموزان دارد. مدیران مدارس با انتخاب سبک مدیریتی مناسب می توانند محیطی پویا، انگیزشی و مشارکتی برای معلمان فراهم کنند. سبک های مدیریتی دموکراتیک، مشارکتی و تحول آفرین معمولا بیشترین تاثیر را در افزایش انگیزه و اشتیاق معلمان برای استفاده از روش های نوین آموزشی دارند، زیرا این سبک ها فضایی همراه با اعتماد، احترام متقابل و آزادی عمل ایجاد می کنند. در مقابل، سبک های اقتدارگرا و آمرانه به دلیل محدودکردن خلاقیت و استقلال حرفه ای معلمان، مانع بروز انگیزه های درونی و نوآوری های آموزشی می شوند. از این رو، بررسی و شناخت سبک مدیریت مدرسه می تواند نقشی اساسی در ارتقای کیفیت یاددهی-یادگیری داشته باشد.از سوی دیگر، انگیزه آموزگاران در تدریس خلاقانه به عوامل متعددی مانند رضایت شغلی، حمایت سازمانی، فرصت های رشد حرفه ای و نظام پاداش بستگی دارد. معلمانی که از سوی مدیران خود تشویق به نوآوری می شوند و در فرآیند تصمیم گیری مشارکت دارند، بیشتر تمایل دارند روش های خلاقانه همچون یادگیری مبتنی بر پروژه، بازی های آموزشی و فناوری های نوین را به کار گیرند. همچنین، وجود فضای مثبت و تعامل گرای مدرسه موجب افزایش احساس ارزشمندی در معلمان و تمایل آنان به سرمایه گذاری عاطفی و ذهنی در تدریس می شود. در این راستا، رابطه مثبت میان سبک مدیریتی اثربخش و انگیزه درونی معلمان می تواند زمینه ساز تحول در نظام آموزش ابتدایی و تقویت مهارت های یادگیری پایدار در دانش آموزان باشد. نتایج چنین پژوهش هایی می تواند راهنمای سیاست گذاران آموزشی و مدیران مدارس در طراحی راهکارهایی برای ارتقای انگیزه شغلی معلمان و توسعه تدریس خلاقانه باشد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی سبک مدیریتی ، مدرسه ، انگیزه ، آموزگاران ، تدریس خلاقانه ، مدارس ابتدایی