صلاحیت داوران در داوری های دریایی: مقایسه معیارهای تخصصی، نظارتی و اجرایی در نظام های LMAA انگلستان و مرکز داوری اتاق بازرگانی ایران

داوری دریایی به عنوان سازوکاری حیاتی در حل وفصل اختلافات پیچیده تجاری بین المللی، نقش محوری در صنعت حمل ونقل دریایی ایفا میکند. این پژوهش با روش تطبیقی-تحلیلی، به بررسی صلاحیت داوران در دو نظام انجمن داوری دریایی لندن و مرکز داوری اتاق بازرگانی ایران میپردازد. سوالات اصلی تحقیق بر تفاوتهای معیارهای صلاحیت داوران و عوامل موثر بر اعتبار و قابلیت اجرای آرای صادره متمرکز است. یافته ها نشان میدهند که LMAA با رویکرد غیرنهادی ad hoc ، تجربه عملی در صنعت دریایی، استقلال داوران و شفافیت هزینه ها را محور قرار داده، درحالیکه ICCAC بر مدارک دانشگاهی، رعایت قوانین داخلی و موازین شرعی تاکید دارد. این تفاوتها تاثیر مستقیمی بر پذیرش بینالمللی آرای صادره دارد؛ بهطوریکه ۸۵٪ آرای LMAA در خارج از انگلستان اجرا میشوند، درحالیکه این رقم برای ICCAC تنها ۴۰٪ است. ساختار نهادی متمرکز و نظارت استصوابی در مرکز داوری اتاق ایران، همراه با محدودیتهای زبانی و عدم الحاق به برخی کنوانسیونهای بین المللی، چالشهای اجرایی ایجاد کرده است. در مقابل، انعطاف پذیری LMAA ، همسویی با استانداردهای جهانی و تخصص گرایی داوران، جایگاه آن را به عنوان الگوی پیشرو تثبیت کرده است. پژوهش حاضر پیشنهاد میکند ICCAC با اصلاح قوانین آیین دادرسی، ایجاد هیئت های تخصصی دریایی و الحاق به پروتکل های بین المللی، گام هایی برای تقویت رقابت پذیری خود بردارد.

کلیدواژه ها:

LMAA ، داوری ، صلاحیت ، ایران ، انگلستان