تاثیرآموزش مهارت های ارتباط موثردرکلاس های پرورشی برکاهش تعارضات بین فردی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت های ارتباط موثر در کلاس های پرورشی بر کاهش تعارضات بین فردی میان دانش آموزان دوره متوسطه اول بود. روش مطالعه، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون–پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه هشتم مدارس دولتی شهر … در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۲ بود که از میان آن ها ۶۰ نفر (۳۰ نفر گروه آزمایش و ۳۰ نفر گروه کنترل) به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. گروه آزمایش در هشت جلسه ۶۰ دقیقه ای آموزش مهارت های ارتباط موثر شامل گوش دادن فعال، همدلی، بازخورد موثر و مدیریت هیجانات شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل برنامه عادی آموزش پرورشی را دریافت نمود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد تعارضات بین فردی (Halgin & Whitbourne, ۲۰۱۰) بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش مهارت های ارتباط موثر موجب کاهش معنادار تعارضات بین فردی دانش آموزان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (p < ۰.۰۰۱، η² = ۰.۶۸). بر این اساس، آموزش ساختاریافته مهارت های ارتباطی در کلاس های پرورشی می تواند رویکردی کارآمد برای بهبود روابط بین دانش آموزی و کاهش تعارضات در محیط مدرسه باشد.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباط موثر ، تعارضات بین فردی ، آموزش پرورشی ، گوش دادن فعال ، همدلی