هوش مصنوعی و پایان دوران تدریس سنتی: آیا معلمان به زودی جای خود را به ربات های آموزشی خواهند داد؟

این پژوهش به بررسی نقش هوش مصنوعی در تحول نظام های آموزشی و امکان جایگزینی معلمان سنتی با سامانه های هوشمند آموزشی می پردازد. مسئله اصلی تحقیق آن است که با پیشرفت سریع فناوری های هوش مصنوعی، چگونه می توان تعادل میان نقش معلمان انسانی و ابزارهای هوشمند در فرآیند یاددهی و یادگیری را برقرار کرد و پیامدهای آن بر کیفیت آموزش و انگیزه دانش آموزان چیست. اهداف پژوهش شامل تحلیل توانایی های هوش مصنوعی در ارائه محتوا، شخصی سازی فرآیند یادگیری، ارزیابی پیشرفت دانش آموزان و کاهش بار کاری معلمان است. روش تحقیق از نوع ترکیبی کیفی و کمی می باشد که شامل بررسی سیستم های هوشمند موجود در مدارس و دانشگاه ها، مصاحبه با معلمان و مدیران آموزشی، و انجام آزمون های کنترل شده برای مقایسه کارایی آموزش سنتی و مبتنی بر هوش مصنوعی است. یافته ها نشان می دهد که سامانه های هوشمند قادر به ارائه آموزش شخصی سازی شده و تحلیل دقیق روند یادگیری دانش آموزان هستند و در برخی زمینه ها می توانند نقش مکمل معلمان را به طور موثری ایفا کنند. با این حال، نتایج تحقیق نشان می دهد که تعامل انسانی، مهارت های اجتماعی و توانایی مدیریت کلاس درس توسط معلمان هنوز برای موفقیت بلندمدت یادگیری ضروری است و هوش مصنوعی نمی تواند به طور کامل جایگزین انسان شود. علاوه بر این، استفاده از هوش مصنوعی موجب افزایش انگیزه دانش آموزان و کاهش استرس معلمان در امور اداری و ارزیابی می شود، اما نیازمند بازنگری در سیاست های آموزشی و آموزش معلمان برای بهره برداری بهینه از فناوری است. در نهایت، تحقیق نتیجه می گیرد که هوش مصنوعی می تواند مکمل قدرتمندی در آموزش و پرورش باشد و تحولی بنیادی در روش های تدریس و یادگیری ایجاد کند، اما جایگزینی کامل معلمان انسانی در کوتاه مدت نه تنها عملی نیست بلکه اثرات منفی اجتماعی و روان شناختی به همراه خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش هوشمند ، معلمان ، یادگیری شخصی سازی شده ، تحول آموزشی