آسیب شناسی استفاده ناآگاهانه از هوش مصنوعی در مدارس

پژوهش حاضر با هدف بررسی آسیب های ناشی از استفاده ناآگاهانه از هوش مصنوعی در مدارس انجام شده است. با توجه به گسترش روزافزون فناوری های هوشمند در نظام آموزشی و ورود شتاب زده ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی به محیط های یادگیری، ضرورت آسیب شناسی این روند بیش از پیش احساس می شود. در این مطالعه، با بهره گیری از روش تحقیق کتابخانه ای و تحلیل منابع علمی معتبر، ابعاد مختلف چالش های تربیتی، شناختی، اخلاقی، مدیریتی و اجتماعی ناشی از کاربرد سطحی و غیرهدفمند هوش مصنوعی در مدارس بررسی شده است. یافته ها نشان می دهد که نبود آموزش تخصصی برای معلمان و مدیران، فقدان چارچوب های اخلاقی و قانونی، ضعف زیرساخت های فناورانه، و ناهماهنگی در سیاست گذاری آموزشی از جمله عوامل موثر در بروز آسیب های جدی در فرآیند یاددهی-یادگیری هستند. همچنین، استفاده ناآگاهانه از این فناوری موجب کاهش تعامل انسانی، تضعیف نقش تربیتی معلمان، وابستگی شناختی به الگوریتم ها، و تشدید نابرابری های آموزشی می شود. در نتیجه، پژوهش حاضر بر ضرورت تدوین سیاست های راهبردی، طراحی دوره های آموزشی تخصصی، ارتقای سواد دیجیتال کادر آموزشی، و ایجاد نهادهای نظارتی برای استفاده مسئولانه از هوش مصنوعی در مدارس تاکید دارد. این نتایج می تواند زمینه ساز تحول در رویکردهای فناورانه آموزش و حفظ هویت انسانی در فرآیند تربیت باشد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش و پرورش ، آسیب شناسی تربیتی ، تعامل انسانی ، سیاست گذاری آموزشی