طراحی مدل های برنامه ریزی درسی پویا برای حمایت از یادگیری دانش آموزان با سبک های یادگیری متنوع در مدارس ابتدایی

مدل های برنامه ریزی درسی پویا رویکردی عملی و نوین برای حمایت از یادگیری دانش آموزان دبستانی با سبک های یادگیری متنوع (بصری، شنیداری، لمسی-حرکتی) ارائه می دهند، که می توانند به بهبود کیفیت آموزش در مدارس ابتدایی کمک کنند. این مقاله با هدف ارائه راهنمایی برای معاونان مدارس ابتدایی، به بررسی طراحی و اجرای مدل های برنامه ریزی درسی پویا می پردازد که یادگیری را فراگیرتر کرده و مشارکت و انگیزه دانش آموزان را افزایش می دهند. این مدل ها با ارائه فعالیت های متنوع، مانند نمودارهای بصری، داستان گویی شنیداری و پروژه های عملی، نیازهای فردی دانش آموزان، از جمله دانش آموزان با نیازهای ویژه، را برآورده می کنند. مطالعه حاضر با رویکرد ترکیبی (کیفی و کمی)، داده هایی از ۵۵۰ دانش آموز پایه های اول تا ششم، ۱۳۵ معلم و ۵۰ مدیر در ۴۰ دبستان ایران جمع آوری کرد. ابزارهای کمی شامل آزمون های استاندارد یادگیری، پرسشنامه های سنجش مشارکت و انگیزه و گزارش های عملکرد از فعالیت های درسی بود. ابزارهای کیفی شامل مصاحبه ها، مشاهدات کلاسی و یادداشت های میدانی بودند. یافته ها نشان داد که این مدل ها یادگیری را تا ۴۰ درصد، مشارکت را تا ۸۵ درصد و انگیزه را تا ۳۸ درصد بهبود بخشیدند. فعالیت هایی مانند پروژه های گروهی بصری برای دانش آموزان بصری و داستان گویی برای دانش آموزان شنیداری، درک مفهومی و تعاملات کلاسی را تقویت کردند. معلمان (۸۷ درصد) و والدین (۸۲ درصد) این مدل ها را موثر و انگیزه بخش دانستند. با این حال، موانعی مانند کمبود منابع آموزشی (مانند ابزارهای بصری و عملی)، ناکافی بودن آموزش معلمان برای طراحی فعالیت های پویا و مقاومت فرهنگی والدین در برابر روش های غیرسنتی شناسایی شدند. مضامین کیفی شامل بهبود یادگیری فراگیر، افزایش مشارکت، انعطاف پذیری برنامه درسی، تقویت درک مفهومی، کمبود منابع، نیاز به آموزش معلمان، مقاومت فرهنگی و نیاز به محتوای بومی سازی شده بود. این مقاله چارچوبی عملی برای معاونان مدارس ارائه می دهد که شامل راهکارهایی برای تامین منابع، آموزش معلمان و جلب حمایت والدین است. پیشنهادات شامل توسعه ابزارهای آموزشی متنوع، برگزاری کارگاه های آموزشی برای معلمان، طراحی فعالیت های بومی سازی شده و جلسات آگاهی بخشی برای والدین است. این چارچوب می تواند به معاونان کمک کند تا با ایجاد محیط های آموزشی فراگیر، یادگیری را در مدارس ابتدایی بهبود بخشند، به ویژه در مناطق کم برخوردار که منابع محدود است. این مدل ها می توانند دانش آموزان را برای یادگیری فعال و خودتنظیم آماده کرده و نابرابری های آموزشی را کاهش دهند

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی پویا ، سبک های یادگیری ، یادگیری فراگیر ، آموزش ابتدایی ، مشارکت دانش آموز ، انگیزه یادگیری ، مدیریت آموزشی