خلاقیت و تفکر انتقادی در محیط آموزشی

خلاقیت و تفکر انتقادی به عنوان دو مهارت بنیادین قرن بیست و یکم نقش اساسی در ارتقای کیفیت یادگیری و پرورش انسان هایی توانمند و مسئول بر عهده دارند. محیط های آموزشی به ویژه زمانی که بر مشارکت فعال، بازاندیشی و استقلال فکری تاکید دارند، می توانند بستری مناسب برای پرورش این دو ظرفیت فراهم آورند. خلاقیت با تولید ایده های نو و کارآمد، امکان سازگاری با شرایط متغیر و ارائه راهکارهای نوآورانه را فراهم می کند، در حالی که تفکر انتقادی به افراد توانایی ارزیابی منطقی اطلاعات، کشف پیش فرض ها و تصمیم گیری آگاهانه را می بخشد. پیوند میان این دو مهارت موجب شکل گیری یادگیرندگانی می شود که نه تنها در حل مسائل تحصیلی بلکه در مواجهه با چالش های زندگی نیز توانمند هستند. در این مقاله تلاش می شود اهمیت خلاقیت و تفکر انتقادی در محیط آموزشی بررسی شده و جایگاه آن ها در ارتقای کیفیت آموزش و یادگیری روشن گردد. یافته های پژوهش های مختلف نشان می دهد که غفلت از این مهارت ها می تواند منجر به بازتولید یادگیری سطحی، وابستگی فکری و ناتوانی در انطباق با شرایط جدید شود. بر همین اساس، توجه به طراحی محیط های یادگیری پویا، ایجاد فرصت های تجربه محور و تقویت مهارت های فراشناختی ضرورتی انکارناپذیر برای نظام های آموزشی است.واژگان کلیدیخلاقیت – تفکر انتقادی – محیط آموزشی