بررسی اثر بازی های بومی و محلی در تقویت مهارت های حرکتی پایه در دوره ابتدایی

رشد مهارت های حرکتی پایه در دوران کودکی، نقش مهمی در شکل گیری توانایی های جسمی، ذهنی و اجتماعی افراد در آینده ایفا می کند. دوره ابتدایی به عنوان یکی از حساس ترین و بنیادین ترین مراحل رشد، فرصت مناسبی برای تقویت این مهارت ها فراهم می آورد. یکی از روش های موثر و فرهنگی در این مسیر، استفاده از بازی های بومی و محلی است که هم با فضای بومی و فرهنگی کودکان تناسب دارد و هم جذابیت و انگیزه لازم برای مشارکت فعال آن ها را فراهم می سازد. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر اجرای منظم بازی های بومی و محلی در زنگ تربیت بدنی بر بهبود مهارت های حرکتی پایه دانش آموزان دوره ابتدایی است. این مطالعه به روش نیمه آزمایشی و با استفاده از گروه آزمایش و کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان پسر و دختر پایه چهارم ابتدایی در یکی از مدارس شهر ... بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش میزان مهارت های حرکتی، از آزمون رشد مهارت های حرکتی (مانند TGMD-۲) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت ۸ هفته در برنامه های منظم بازی های بومی از جمله هفت سنگ، وسطی، لی لی و طناب کشی شرکت کردند. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که شرکت در این بازی ها منجر به بهبود معنادار در مهارت های حرکتی پایه مانند تعادل، هماهنگی، سرعت، چابکی و پرتاب در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد. این یافته ها نشان می دهد که بازی های بومی و محلی نه تنها به عنوان ابزارهای فرهنگی، بلکه به عنوان شیوه های آموزشی موثر در رشد حرکتی کودکان قابل بهره برداری هستند. بر این اساس، پیشنهاد می شود مربیان تربیت بدنی و سیاست گذاران آموزشی، برنامه هایی برای احیای این بازی ها در ساختار درسی مدارس طراحی و اجرا کنند.

کلیدواژه ها:

بازی های بومی و محلی ، مهارت های حرکتی پایه ، تربیت بدنی ، آموزش ابتدایی ، رشد حرکتی ، فعالیت بدنی کودکان