نقش بازی درمانی در کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان مقطع ابتدایی

اضطراب اجتماعی یکی از شایع ترین اختلالات هیجانی در میان کودکان دبستانی است که می تواند به کاهش اعتمادبه نفس، اجتناب از تعاملات اجتماعی، افت تحصیلی و اختلال در روابط بین فردی منجر شود. در سال های اخیر، رویکردهای غیردارویی و مداخلات غیردارویی از جمله «بازی درمانی» به عنوان یکی از روش های نوین و موثر در کاهش اضطراب اجتماعی مورد توجه روان شناسان و متخصصان تعلیم و تربیت قرار گرفته اند. بازی درمانی با بهره گیری از زبان طبیعی کودکان یعنی «بازی»، امکان بروز هیجانات سرکوب شده، بازسازی تجارب اضطراب آور و تقویت مهارت های اجتماعی را فراهم می سازد.این مقاله مروری با هدف بررسی نقش بازی درمانی در کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان ابتدایی نگاشته شده است. در این مقاله، ابتدا به تعریف و تبیین اضطراب اجتماعی در کودکان پرداخته شده و سپس انواع و رویکردهای بازی درمانی معرفی شده اند. در ادامه، مکانیسم های روان شناختی اثرگذاری این رویکرد در کاهش اضطراب اجتماعی تبیین می شود. همچنین، شواهد و یافته های پژوهشی داخلی مورد تحلیل قرار گرفته و در پایان، پیشنهادهایی برای اجرای موفق تر برنامه های بازی درمانی در فضای مدرسه ارائه می گردد. نتایج مطالعات نشان می دهد که بازی درمانی به ویژه در قالب برنامه های گروهی و با هدایت متخصص، می تواند به میزان قابل توجهی اضطراب اجتماعی کودکان دبستانی را کاهش داده و زمینه ساز رشد عاطفی و اجتماعی آنان گردد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، اضطراب اجتماعی ، دانش آموزان ابتدایی ، سلامت روان کودک ، مداخله روان شناختی ، آموزش و پرورش ، رشد اجتماعی.