چگونه توانستم بی انگیزگی تحصیلی محدثه را رفع کنم؟

این اقدام پژوهی با هدف بررسی و بهبود وضعیت روانی، رفتاری و تحصیلی دانش آموزی به نام محدثه انجام شد که در پی بحران خانوادگی، دچار افت شدید در عملکرد درسی، بی انگیزگی تحصیلی و گوشه گیری اجتماعی شده بود. در مرحله ی نخست، با استفاده از روش های گردآوری داده شامل مشاهده ی مستقیم، مصاحبه با معلمان، گفت وگوی فردی با دانش آموز و بررسی نمرات، مشخص شد که محدثه از آبان ماه دچار افت نمرات، کاهش مشارکت در کلاس، کناره گیری از فعالیت های گروهی و علائم اضطراب شده است.در پاسخ به این مسئله، مجموعه ای از راه حل های حمایتی طراحی و اجرا شد؛ از جمله برگزاری جلسات گفت وگوی همدلانه، کاهش حجم تکالیف، سازماندهی حمایت اجتماعی از طریق هم کلاسی ها، و ترغیب به شرکت در فعالیت های هنری. پس از اجرای این راه حل ها، شواهد نشان دادند که محدثه به تدریج به وضعیت پایدارتر بازگشته است. نمرات درسی او افزایش یافت، مشارکتش در کلاس بیشتر شد، در فعالیت های گروهی حضور فعال تری داشت، و رفتارهای اجتماعی اش بهبود یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که بی انگیزگی تحصیلی در دانش آموزان آسیب پذیر، پدیده ای چندوجهی است که نیازمند مداخلات همدلانه، مستمر و چندلایه می باشد. نقش معلم به عنوان تسهیل گر روانی و اجتماعی، در کنار استفاده از ظرفیت همسالان و خانواده، می تواند مسیر بازگشت دانش آموز به زندگی تحصیلی را هموار سازد.

کلیدواژه ها:

بی انگیزگی تحصیلی ، حمایت روانی ، مشارکت اجتماعی ، مداخله ی آموزشی