تاثیر آموزش مبتنی بر قصه گویی بر ارتقای مهارت های خودکنترلی در کودکان دبستانی

یکی از مهم ترین مهارت های زندگی که پایه و اساس رشد عاطفی، اجتماعی و تحصیلی کودکان را تشکیل می دهد، مهارت خودکنترلی است. کودکان دارای خودکنترلی بالا توانایی بیشتری در کنترل هیجانات، تاخیر در ارضای نیازها، پیروی از قوانین و مدیریت تعارضات دارند. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر قصه گویی به عنوان روشی خلاقانه و کودک محور بر ارتقای مهارت های خودکنترلی در کودکان دبستانی می پردازد. قصه گویی به واسطه ساختار داستانی، امکان انتقال پیام های رفتاری و اخلاقی به صورت غیرمستقیم و موثر را فراهم می سازد و از طریق درگیری عاطفی، همذات پنداری با شخصیت ها و تحلیل موقعیت های داستانی، بستر مناسبی برای درونی سازی ارزش ها و مهارت ها ایجاد می کند. در این مقاله، ضمن تبیین مفهوم خودکنترلی و اهمیت آن در دوره دبستان، به تشریح ویژگی ها و مزایای قصه گویی در فرآیند یادگیری پرداخته شده است. همچنین، شواهد پژوهشی داخلی و خارجی که موید اثرگذاری این روش در بهبود رفتارهای خودتنظیمی در کودکان هستند، مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج حاکی از آن است که بهره گیری از برنامه های آموزشی مبتنی بر قصه گویی می تواند در ارتقای خودکنترلی، کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و افزایش مسئولیت پذیری در دانش آموزان موثر واقع شود. بر این اساس، پیشنهاد می شود مربیان، معلمان و والدین از این شیوه آموزشی در جهت تقویت مهارت های زندگی کودکان به ویژه در مقطع ابتدایی بهره مند شوند.

کلیدواژه ها:

خودکنترلی ، قصه گویی ، آموزش خلاق ، یادگیری اجتماعی-عاطفی ، کودکان دبستانی