نقش معلم در پرورش ذهن آگاهی دانش آموزان و تاثیر آن بر افزایش انگیزه و تلاش در فرایند یادگیری

در سال های اخیر، ذهن آگاهی به عنوان رویکردی نوین در روان شناسی تربیتی و آموزش، جایگاهی برجسته یافته است و به عنوان ابزاری موثر برای ارتقای تمرکز، کاهش استرس و تقویت بهزیستی روانی شناخته می شود. در فضای مدرسه، ذهن آگاهی می تواند دانش آموزان را یاری دهد تا با شناخت بهتر احساسات و افکار خود، فرایند یادگیری را به تجربه ای معنادار و آرام بدل کنند. معلم نقش کلیدی در فراهم سازی محیطی حمایتگر و الهام بخش دارد؛ محیطی که در آن حضور ذهن، احترام به تفاوت های فردی و پذیرش بدون قضاوت تشویق می شود و مسیر برای رشد انگیزه و پشتکار دانش آموزان هموار می گردد. ذهن آگاهی می تواند با افزایش حس شایستگی و ایجاد ارتباطی امن میان معلم و دانش آموز، بستر مساعدی برای یادگیری عمیق و پایدار فراهم آورد. آموزش مهارت های ذهن آگاهی یا به کارگیری مولفه های آن در رفتار و تعاملات معلم، می تواند انگیزه درونی و تمرکز دانش آموزان را بهبود بخشیده و کیفیت مشارکت آنان در فعالیت های آموزشی را افزایش دهد. نقش معلم در پرورش ذهن آگاهی صرفا به اجرای تمرین های رسمی محدود نمی شود؛ بلکه سبک مدیریت کلاس، نوع بازخورد، شیوه ارتباط با دانش آموزان و حتی لحن و زبان کلامی او می تواند درونی سازی ذهن آگاهی را تسهیل کند. معلمی که با آرامش و توجه آگاهانه به نیازهای شناختی و هیجانی فراگیران پاسخ می دهد، زمینه را برای کاهش اضطراب، ارتقای خودتنظیمی و تقویت انگیزه تحصیلی فراهم می کند. چنین محیطی باعث می شود دانش آموزان به جای تجربه فشار و استرس، احساس توانمندی و ارزشمندی داشته باشند و با شور و اشتیاق بیشتری در فرایند یادگیری مشارکت نمایند.

کلیدواژه ها:

معلم ، پرورش ، ذهن آگاهی ، دانش آموزان ، انگیزه ، تلاش ، یادگیری