آموزش جمله سازی با استفاده از روش کاوشگری در دانش آموزان کم توان ذهنی

آموزش جمله سازی یکی از بنیادی ترین مولفه های رشد زبانی در کودکان، به ویژه کودکان با نیازهای ویژه مانند دانش آموزان کم توان ذهنی است. این گروه از کودکان، به دلیل محدودیت های شناختی و زبانی، در پردازش و تولید جملات کامل و معنادار با چالش های زیادی روبه رو هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر روش کاوشگری بر ارتقای مهارت جمله سازی در دانش آموزان کم توان ذهنی انجام شده است. روش کاوشگری، یکی از رویکردهای نوین در آموزش زبان است که بر اساس مشارکت فعال یادگیرنده، ایجاد موقعیت های مسئله محور، و تاکید بر کشف و ساخت دانش توسط خود دانش آموز طراحی شده است. این روش به جای انتقال مستقیم اطلاعات، بر برانگیختن کنجکاوی ذهنی، تقویت تفکر خلاق و حمایت از یادگیری اکتشافی تاکید دارد. در این پژوهش کیفی از نوع اقدام پژوهی، با استفاده از ابزارهایی چون مشاهده، مصاحبه و تحلیل محتوای تکالیف نوشتاری، به بررسی اثرات اجرای این روش در کلاس های ویژه پرداخته شده است. نتایج نشان داد که استفاده از روش کاوشگری سبب رشد تدریجی در ساختار نحوی، افزایش تنوع واژگانی، و ارتقای اعتماد به نفس زبانی در دانش آموزان مورد مطالعه شد. همچنین تعامل فعال دانش آموزان با فعالیت های زبانی، به ویژه در موقعیت های باز و مشارکتی، نقش موثری در بهبود عملکرد جمله سازی داشت. یافته ها بر ضرورت استفاده از روش های نوین آموزشی در برنامه های آموزش ویژه و طراحی محتواهای متناسب با ویژگی های شناختی این گروه تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش جمله سازی ، روش کاوشگری ، دانش آموزان کم توان ذهنی ، آموزش ویژه ، یادگیری اکتشافی.