کاربست هوش هیجانی دیجیتال در ارتقای فرهنگ گفت وگو و جلوگیری از ترویج خشونت کلامی در مدارس نسل Z

هدف این پژوهش بررسی نقش هوش هیجانی دیجیتال در ارتقای فرهنگ گفت وگو و پیشگیری از ترویج خشونت کلامی در میان دانش آموزان نسل Z در مدارس ایران است. با گسترش تعاملات آموزشی و اجتماعی در بسترهای دیجیتال، مهارت شناسایی، درک و مدیریت هیجانات در محیط های آنلاین، به عنوان یکی از ابعاد مهم شهروندی دیجیتال، اهمیت ویژه ای یافته است. در این مطالعه، با مرور ادبیات نظری و مطالعات تجربی، چارچوبی ترکیبی مبتنی بر نظریه هوش هیجانی گلمن و مدل شایستگی های دیجیتال DQ Institute ارائه گردید. سپس یک مداخله آموزشی شامل کارگاه های مهارت آموزی و آموزش تعاملی آنلاین بر روی نمونه ای از دانش آموزان مقطع ابتدایی اجرا شد و تاثیر آن بر کاهش خشونت کلامی و بهبود شاخص های فرهنگ گفت وگو ارزیابی گردید. یافته ها نشان داد آموزش هوش هیجانی دیجیتال منجر به افزایش همدلی، مهارت گوش دادن فعال، و کاهش بروز تعارضات لفظی شد. این نتایج بیانگر ضرورت گنجاندن آموزش های هوش هیجانی دیجیتال در برنامه های رسمی و غیررسمی مدارس به منظور پرورش نسل Z به عنوان شهروندانی مسئول، محترم و توانمند در ارتباطات کلامی و دیجیتال است.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی دیجیتال ، فرهنگ گفت وگو ، خشونت کلامی ، مدارس ، نسل Z ، آموزش مهارت های ارتباطی