راهکارهای افزایش اثربخشی تدریس معارف اسلامی در مدارس

تدریس معارف اسلامی یکی از ارکان مهم نظام آموزشی ایران است که هدف آن پرورش اخلاقی، دینی و فرهنگی دانش آموزان می باشد. با وجود اهمیت بالای این درس ها، تحقیقات نشان می دهند که اثربخشی تدریس معارف اسلامی در بسیاری از مدارس با چالش هایی مواجه است، از جمله استفاده از روش های سنتی، محتوای آموزشی ناکافی، ضعف مهارت های تدریسی معلمان، کمبود فناوری های آموزشی و تعامل محدود میان مدرسه و خانواده. هدف پژوهش حاضر، شناسایی عوامل موثر بر اثربخشی تدریس معارف اسلامی و ارائه راهکارهای عملی جهت ارتقای کیفیت آموزش است.این پژوهش از نوع کاربردی و توصیفی است و از روش میدانی (Survey) بهره برده است. جامعه آماری شامل معلمان و دانش آموزان مدارس دوره متوسطه یک شهر مشخص می باشد که با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه، مصاحبه ساختارمند و مشاهده مشارکتی بود. داده های کمی با استفاده از تحلیل توصیفی و استنباطی و داده های کیفی با روش تحلیل مضمون (Thematic Analysis) مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها نشان داد که روش های تدریس فعال و مشارکتی بیشترین تاثیر را بر انگیزه، مشارکت و درک مفاهیم دینی دانش آموزان دارند. همچنین مهارت های تدریسی معلمان و محتوای آموزشی کاربردی نقش مهمی در ارتقای اثربخشی تدریس ایفا می کنند. تعامل مدرسه با خانواده و جامعه نیز به عنوان متغیری تاثیرگذار، موجب تقویت کاربرد مفاهیم دینی در زندگی روزمره دانش آموزان می شود. پژوهش نشان داد که ترکیب این عوامل می تواند به بهبود کیفیت تدریس معارف اسلامی، افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان و تحقق اهداف تربیتی و اخلاقی این درس ها منجر شود.

کلیدواژه ها:

تدریس معارف اسلامی ، اثربخشی آموزشی ، روش های فعال ، مهارت های معلمان ، تعامل مدرسه-خانواده ، محتوای آموزشی